[1] Matching Services - เทศกาลจับคู่

เรื่องนี้มันเริ่มโดยไม่รู้ตัว ในงาน job fair ที่เรียกว่า Technical Opportunities Conference (TOC) เมื่อวันที่ 29 ก.ย. 05 งานนี้บริษัททางด้านเทคโนโลยีต่างๆ ไม่ว่าจะเป็น Google, Microsoft, Yahoo, Amazon, ฯลฯ ต่างก็มาตั้งบูธที่ Carnegie Mellon เพื่อเสาะแสวงหานักศึกษาฝึกงานและพนักงานใหม่ๆ จากมหาวิทยาลัยแห่งนี้

งานนี้ถูกทำให้น่าสนใจยิ่งขึ้นด้วยของที่ระลึกอันแปลกตาที่บริษัทต่างๆ นำมาแจกนักเรียนที่สนใจ ใครก็ตามที่เดินเข้าไปคุยกับคนในบูธของบริษัทไหน ก็มักจะได้ของที่ระลึก (เช่น ปากกา เสื้อยืด ขนม แม่เหล็ก ของเล่น ซอฟท์แวร์ ฯลฯ) จากบริษัทนั้น

ด้วยเหตุนี้ผู้คนจึงเยอะแยะเต็มไปหมด แทบทุกคนใส่สูท-ผูกไทสวยงาม ผมมีชุดสูทที่เป็นมรดกตกทอดจากคุณพ่ออยู่ชุดหนึ่ง เคยใส่ครั้งสุดท้ายเมื่อตอนอยู่ high school (สี่ปีที่แล้ว) .. และแน่นอน น้ำหนักของผมที่ขึ้นมายี่สิบปอนด์มันทำให้ชุดนี้ดูเล็กไปถนัดตา แต่เอาน่ะ! ยังไงก็ต้องใส่ เดี๋ยวเขาจะหาว่าไม่รู้จักกาละ-เทศะ

ผู้คนในงานนี้ท่าทางเอาจริงเอาจังกันมาก ดูหน้าตา ท่าทาง การแต่งกาย การทำผมแล้ว เห็นได้ชัดว่าเตรียมตัวมาดีกันเกือบทุกคน ลักษณะการเข้าไปสนทนากับตัวแทน (representative) ของบริษัทต่างๆ นั้นเห็นได้ชัดว่าเตรียมตัวมาแล้วอย่างดี ทั้งในแง่ของเทคนิคการสนทนา และหลักวิชาที่ได้ร่ำเรียนมา

ก่อนเข้างานพบกล่องกล่องหนึ่ง เขาให้พวกเราหย่อน resume (ใบประวัติย่อ/ใบโฆษณาตัวเอง/ใบโม้) ไว้ในนั้นได้ และบริษัทต่างๆ อาจจะหยิบไปอ่านทีหลัง (ถ้าเขาสนใจจะอ่าน)

งานนี้มีบริษัทมากมาย ผู้คนก็มากมายเช่นเดียวกัน แต่สิ่งที่ผมมีไม่มากมายกลับเป็น "เวลา" เพราะอีกเพียงไม่ถึงชั่วโมงก็ต้องรีบไปเรียน ดังนั้นผมจึงต้องมองหาบริษัทที่[มีของแจก]น่าสนใจและแถวไม่ยาวเกินไปนัก ผมได้ไปคุยกับตัวแทนของ Amazon และ Microsoft แต่น่าเสียดายที่ไม่มีโอกาสได้คุยกับตัวแทนของ Google เพราะใครๆ ก็สนใจ Google แถวจึงยาวจนเกินจะรอ

หลังจากงานนั้นเป็นต้นมา ผมก็คิดว่าคงไม่มีโอกาสได้สมัครงาน Google อีกแล้ว ... ปลอบตัวเองว่าไม่เป็นไร สมัครไปเค้าก็คงไม่รับอยู่ดี :P

จนกระทั่งถึงวันหนึ่ง....

วันที่ 10 ต.ค. 05 ผมได้รับอีเมลล์ฉบับหนึ่งจากคุณ ฮานา คิม มีหัวข้อว่า "Interview w/ Google - Sign up today!" -- ฟังดูเหมือน spam ไหมครับ? ... ใช่แล้ว ผมก็นึกว่ามันเป็น spam เพราะผมไม่เคยติดต่อกับคุณฮานามาก่อนเลย และก็ไม่เคยไปสมัครงานกับ Google ไว้ด้วย เนื้อหาอีเมลล์ก็บอกว่า "เราจะปิดรับลงทะเบียนสัมภาษณ์ภายในเที่ยงคืนวันนี้" .. ผมก็คิดว่า "อะไรหว่า...ส่งผิดคนหรือเปล่า? จะให้ลงทะเบียนยังไงก็ไม่บอก!" แล้วผมก็ไม่ได้ตอบอีเมลล์ฉบับนั้น ปล่อยให้เวลาผ่านไปจนถึงวันรุ่งขึ้น

วันรุ่งขึ้นนั้นเอง (ซึ่งเลย deadline ไปแล้ว) คุณฮานาก็โทรเข้าโทรศัพท์มือถือของผมระหว่างที่ผมอยู่ในห้องเรียน ฝากข้อความไว้ว่าถ้ายังอยากจะสัมภาษณ์เขาจะจัดเวลาให้! โอ.. ผมตกใจหมดเลย งงด้วยว่าเขาไปเอาเบอร์มือถือผมมาจากไหน และอยู่ดีๆ จะมาจัดเวลาสัมภาษณ์ให้ผมทำไม... แต่แล้วก็นึกได้ ว่า อ้อ! คงได้ resume ของผมจากที่ผมหย่อนไว้หน้างาน TOC จึงได้ติดต่อกลับมา

ผมไม่รีรอ รีบโทรกลับไปทันที เขาขอให้ผมส่ง resume และ transcript แบบไม่เป็นทางการไปให้ แล้วนัดสัมภาษณ์วันที่ 14 ต.ค. ผมขอบใจเขาใหญ่เลย ในใจก็นึกว่าแค่ได้พูดคุยกับ engineer ของ Google ก็เป็นเกียรติเกินพอแล้ว

คุณฮานายังบอกข่าวดีอีกว่า คืนวันที่ 13 (วันก่อนวันสัมภาษณ์) นั้น Google จะจัดงานเลี้ยงที่ร้านอาหารที่หรูและแพงแห่งหนึ่ง ขอเชิญเราไปร่วมงานด้วย จะได้พูดคุยแบบกันเองกับเจ้าหน้าที่/วิศวกร ของ Google

โอกาสดีเช่นนี้ผมจะพลาดได้ไง ... ผมศึกษาเส้นทางจาก Google Earth แล้วพิมพ์แผนที่ออกมา เช็ครอบรถเมลล์ แล้วก็เดินทางไปก่อนเวลาเกือบชั่วโมง ... และแล้วเหมือนเคราะห์ซ้ำ กรรมซัด ผมรู้สึกว่ารถเมลล์ที่นั่งมามันเลี้ยวไปผิดทาง ผมรีบลงในทันใด แล้วเดินย้อนกลับไปอีกถนนหนึ่ง ในใจก็คิดว่า "โชคดีนะเนี่ยะที่ลงรถเมลล์ทัน ไม่งั้นหลงชัวร์"

ผมเดินไปเรื่อยๆ .. ในแผนที่บอกว่า 1.1 ไมล์ เอาน่ะ แป๊บเดียวเอง ... เดินไปเรื่อยๆ เอ๊ะ ทำไมมันไม่ถึงซะที? ... เดินไปเรื่อยๆ เอ๊ะ ทำไมถนนมันดูแปลกๆ ไม่เหมือนในแผนที่? ... เดินไปเรื่อยๆ เอ๊ะ ทำไมถนนมันจบตรงนี้? แล้ว เอ๊ะ ทำไม ร้านอาหารที่ว่ามันหายไปไหน?

ไม่นานนัก ผมก็ อ้ออออออ!!!! ที่แท้รถเมลล์แล่นไปถูกทางแล้ว ผมเองที่เดินผิดทาง ... มองแผนที่ มองนาฬิกา และฟังเสียงท้องตัวเองร้อง .. ผมไปงานเลี้ยงไม่ทันแล้ว

คืนนั้นผมแวะทานข้าวที่ร้านอาหารระหว่างทางคนเดียว ในใจก็คิด "เอาวะ วันนี้ซวย พรุ่งนี้ต้องโชคดี" จากนั้นก็เดินกลับบ้านและเดินไปโรงเรียนต่อเพราะคืนนั้นมีนัดกับนักเรียนกลุ่มหนึ่งไว้ ผมเป็นติวเตอร์วิชา Computer Networks .. ในใจก็คิด "โทรไปยกเลิกจะดีไหม? คืนนี้จะได้พักผ่อนเยอะๆ พรุ่งนี้สัมภาษณ์จะได้สดชื่นแจ่มใส"

แต่ด้วยความเห็นใจว่าโปรเจกของนักเรียนสองคนนั้น (ชื่อว่าคุณเคท และคุณอัลลี่) จะต้องส่งในเร็ววัน ผมสมควรจะไปช่วยดูๆ ให้หน่อยว่าเขามีปัญหาอะไรหรือเปล่า

แล้วก็มีปัญหาจริงๆ!! ผมช่วยคุณเคทและคุณอัลลี่สักพักก็ลากลับบ้านพักผ่อน ก่อนนอนก็เตรียมตัวสัมภาษณ์ในวันรุ่งขึ้น เตรียมตัวอย่างไรขอเชิญอ่านต่อในตอนถัดไป